10 vingers

Het blijft aansukkelen. En nu het kouder wordt, eerder donker en de blaadjes vallen wordt het er niet beter op. Kan niet wachten tot maart weer in zicht komt.

Met vole verbazing en met tijden zeer ontroerd deze documentaire serie in een paar dagen bekeken.

Terwijl ik aan dit stukje begin ben ik net 58 geworden. Jemig wat gaat de tijd snel maar toch voel ik me nog hardstikke jong.

Soms vraag ik me het wel eens af, heeft het allemaal nog wel zin. En als ik bovenstaande video bekijk dan wordt ik daar tegelijkertijd vrolijk maar ook heel verdrietig van.

Ik loop er nog steeds mee en heb het hier volgens mij al eerder aangehaald. Emoties, gevoel. Hoe roep je die op?

Ik zit weer in zo'n periode dat ik alles van de zwarte kant zie. Waar moet het heen met me, ik weet het even niet meer.

Soms denk ik wel dat ik verslaafd ben. Aan allemaal onnodige dingen die me niet gelukkig maken.

Afscheid nemen kan pijn doen. Maar afscheid nemen kan ook veel brengen. Op naar nieuwe kansen.

Ik kan het niet beter omschrijven als deze afbeelding die ik vandaag op internet tegenkwam.

Niet omdat ik in de gevangenis zat, maar wel omdat we gevangen zitten. Dankzij de corona is het dit jaar heel erg anders.

Verdorie, ik word zo gek van mezelf. Ik kan me wel voor mijn kop slaan maar het is moeilijk om eruit te springen.

Vandaag was voor mij wel een speciale dag. Ik ging onverwacht even langs het graf van mijn moeder met een vriendin.