Soms denk ik wel dat ik verslaafd ben. Aan allemaal onnodige dingen die me niet gelukkig maken.
Het is niet die corona die het me moeilijk maakt. Alhoewel het als een single die niet zo makkelijk nieuwe contacten maakt natuurlijk nog een stuk moeilijker. Wat moet je nu doen met mensen? Enne, een knuffel is al eng. Ik vond dat al lastig omdat ik te gereserveerd ben en bang dat ik anderen te 'intiem' benader. Terwijl ik een hugger ben. Iemand die van nature mensen wil aanraken en vastpakken. Maar door mijn achtergrond en opvoeding is dat eruit geslagen. En nu ik ouder ben en toch voornamelijk een kluizenaar bestaan heb geleefd en me niet heb durven laten zien is het nu nog moeilijker. Wat ik al eerder schreef ben ik met mijn praatgroepje gestopt maar lastig blijft het. De volgende stappen maak ik moeilijk en ik verval de hele tijd in dezelfde valkuilen.
Het is net een fastfood hamburger menu, lekker maar slecht voor je
Het is zo makkelijk en verleidelijk de makkelijke 'fastfood' weg te volgen. Ik heb bergen energie maar niet voor de zaken die ik moet doen. Mijn huis op orde houden, werken aan mijn toekomst en contacten met vrienden e.d. En die vrouw die ik helemaal fantastisch vind durf ik al helemaal niet de diepte mee in te gaan. Ik zou haar elke dag wel willen bellen. En knuffelen als ik haar zie. Maar mijn remmingen en die corona erover heen houden me tegen. En daar komt dan ook nog mijn onzekerheid bij. Ik ben een stuk ouder. En zij is prachtig in mijn ogen, van binnen en van buiten, veel slanker en nog meer van die dingen. Terwijl we wel een goede band hebben. Maar ja, dat is weer iets voor een ander blogje.
Maar nu ik weer wat lekkerder in het leven sta en ik bij vlagen meer vertrouwen heb in de toekomst blijf ik toch in oude gewoontes hangen. Ik ben met diverse banen bezig en misschien met een beetje geluk kan ik daarmee binnenkort aan de slag. Dat hoop ik in ieder geval want ik wil weleens iets meer vasts en regelmatigs. En de buffers zijn ondertussen ook wel op.
Afgelopen maand heb ik de eerste opruim en schoonmaak ronde door mijn huis gedaan en bergen spullen naar de stort gebracht. Het was weleens nodig om dit te gaan doen en mijn huis knapte daar een stuk van op. Ik moet nog wel een paar ronden doen maar daar blijf ik steken. Het begint langzamerhand weer wat rommeliger te worden. En ik hang maar halve dagen achter mijn pc. Ik werk er wat op maar bezoek ook teveel de social media en andere vaste sites. Beetje je gram spuien en discussieren over hobbies enzo. En daarna, in de avond gaat de TV aan en kijk ik dagelijks dezelfde onzin programma's. Voornamelijk de praatprogramma's. Maar eigenlijk wil ik verder met mijn huis, mijn leven, de liefde en mijn hobbies. Meer weer spelen en leren op mijn gitaar. Die piano leren bespelen die er al bijna een jaar staat en veel meer gaan leven en mijn eigen boeken schrijven. Maar het lukt niet. Hoe moet ik dat nu voor elkaar krijgen?
Mijn boeken die ik wil schrijven zijn eigenlijk een verhaal over mijn eigen leven. Om het van me af te schrijven. Maar ik merk als ik ermee aan de slag ga dat het nog te moeilijk is en te confronterend.
Ik moet morgen toch maar eens weer werklijsten gaan maken en proberen die te volgen zodat ik weer wat verder kom. En accepteren dat ik de snelheid die ik wens om dit allemaal te realiseren niet ga halen. Als er maar progressie in zit. En die vrouw, oh wat zou ik daar graag gelukkig mee worden.
