Gisterenavond zat ik op de bank en opeens moest ik denken aan mijn verjaardagen.
Ik vierde ze bijna nooit maar eentje ben ik zeker niet vergeten. 17 April 1984. Ik werd 21 en keek het nieuws. En op dat nieuws zag ik dat een jonge vrouw van 26 jaar doodgeschoten werd. Het was Yvonne Fletcher. Ik ben haar naam nooit vergeten.
36 Jaar geleden op mijn verjaardag, maar nooit vergeten
Hoe het precies zat heb ik eigenlijk nooit uitgezocht. Ik had al jaren niet meer aan haar gedacht, maar gisteren kwam ze opeens in mijn gedachten. En toen ben ik maar eens wat gaan googlen want dat kan tegenwoordig heel erg goed. En dan lees ik ondertussen dat deze zaak, tot op de dag van vandaag, nog niet opgelost is.
Wat ik me er zelf van kan herinneren is dat er een demonstratie voor de Libische Ambassade was en er politieagenten voor de demonstranten stonden. Dat was in de tijd dat er nog wel geluisterd werd naar de politie en deze in Engeland ongewapend was. Ergens tijdens deze demonstratie werd er, notabene vanuit de ambassade, schoten gelost en was Yvonne Fletcher geraakt. Uiteindelijk bezweek ze aan die verwondingen. Om dit nieuws op mijn verjaardag te vernemen was schokkend en heeft dus veel indruk gemaakt. Het was gewoon een laffe moord.
Wat het nog indrukwekkender maakte was dat een aantal dagen later iedereen uit die ambassade een vrijgeleide kreeg en mocht terugkeren naar Libie. Daar zat de dader dus ook bij en die lieten ze gewoon gaan. Politieke belangen. Lang verhaal kort, de zaak is tot op heden niet opgelost.
Omdat dit gisteren, na jaren, opeens weer in mijn hoofd opkwam me gerealiseerd dat ik er nooit meer over gelezen heb. Ik heb me dan ook voorgenomen me aankomende tijd maar eens in te lezen. Want ik wil eigenlijk wel weten hoe het nu zit want ik merk dat deze ervaring nog steeds indruk op me maakt.
Een van de vele video's die er te vinden zijn over deze afschuwelijke zaak
Het waren roerige tijden o.a. met Libie in die tijd. In mijn diensttijd die ik later vervulde waren er de aanvallen op Libie door de Amerikanen, op 15 april 1986, waarbij het huis van Gaddafi werd geraakt en een van zijn dochters omkwam. Dat was best spannend want we waren in die tijd in verhoogde paraatheid op de kazerne's. We waren nog jong en vroegen ons af wat er komen ging. Uiteindelijk viel dat voor ons erg mee en was het gewoon deel van de procedure.
