De wereld lijkt steeds onstabieler en gekker te worden. Wat maken we de laatste jaren allemaal wel niet mee. Het is bijna met geen pen te beschrijven.
Jaren geleden toen ik nog een jonge man was dacht ik altijd: "Wauw, wat hebben opa en oma toch allemaal wel niet meegemaakt. 2 Wereldoorlogen, de opkomst van de auto en het vliegtuig. Een electrische koelkast, stemrecht voor vrouwen, AOW, een electrische schrijfmachine en zelfs een beetje de pc en de eerste mobiele telefoons, de introductie van de TV en later in de jaren 70 de kleuren TV. Maar ook de terreur van de jaren 70. En de opkomst van aids bijvoorbeeld. En natuurlijk niet te vergeten de maanlanding in 1969". Ik dacht altijd, zoveel veranderingen en ontwikkelingen gaan wij nooit meemaken. Maar ondertussen weet ik wel beter. Wat een rollercoaster leven we in de laatste decennia.
Vanochtend 614 bekende besmettingen en 5 doden
Ik vraag me af of we van de overheid de 'echte' informatie krijgen. Wat is er nu echt aan de hand? Ondertussen heb ik het idee dat Boris Johnson het een deel van het echte probleem als eerste aankaartte. Er zullen veel mensen naar de ICU moeten en als er teveel mensen tegelijkertijd ziek worden dan vallen er teveel doden. Scary, zeker als je tot de kwetsbare groep hoort.
Maar even terug naar de beleving. In 2000 werd bij mijn moeder, toen 59, darmkanker geconstateerd. Ze moest begin december 2000 met spoed geopereert worden en na die operatie werd ons medegedeeld dat ze de kerst van 2001 niet zou halen. Dat is helaas waarheid geworden en op 23 augustus 2001 is ze overleden. 
En het lijkt wel of sindsdien de wereld helemaal krankjorum is geworden. Nog geen enkele weken later vlogen er vliegtuigen het World Trade Center in New York binnen. Precies op de middag dat ik, samen met mijn vader, een afsluitend gesprek had in het ziekenhuis met de behandelend specialist van mijn moeder. Dat gegeven was natuurlijk al emotioneel maar die terroristische aanslagen hakten er toen wel in. Toen ik om half vijf uit mijn auto stapte om het ziekenhuis in te lopen hoorde ik nog net op de radio dat er een toren was ingestort. Ik had de beelden van de brand e.d. al op tv gezien en dacht dat alleen het bovenste stuk ingestort was. Toen ik uiteindelijk weer thuis kwam bleek het wel anders te zijn. Brrrrrr. En wat er daarna allemaal wel niet over ons heenkwam. Wat er zo spontaan even in mijn hoofd opkomt. De moord op Pim Fortuin en de moord op Theo van Gogh. Het H5N1-virus en daarna natuurlijk de crisis waarbij ik behoorlijk verloren heb op de beurs en ik zag dat beursen 5 to 10% konden dalen op een dag, ongekend. Dat zullen we vast niet meer meemaken dachten we.
Maar dan is er opeens dat coronavirus.
Opeens, onverwacht. Hele miljoenen steden in China gaan op slot en de lucht klaart op in die gebieden omdat alle fabrieken stil zitten. En de hele wereld kijkt toe. Maar dan opeens slaat het over naar Italië dat heel snel zwaar getroffen wordt. En de vraag is waarom precies juist daar? Noord Italië! Ik heb het officieel nog niet gehoord maar de tragedie is dat dit zich alles afspeelde rond het Chinese nieuwjaar. En dan gaan veel Chinesen weer terug naar huis. En komen 2 weken later weer terug. Het schijnt momenteel zo te zijn dat de Italianen nog steeds erg goed zijn in designer kleding, schoenen en accessoires maar dat ze de productie laten doen door Chinesen. En die zitten in grote aantallen en vaak illegaal in aparte productieruimtes in Noord-Italië. Daarom ook dat daar snel een enorme haard van het coronavirus zat. En dan is het natuurlijk snel verspreid. Zeker met alle mensen die bijvoorbeel op wintersport gingen.
Voor nu is het afwachten hoe alles zich verder ontwikkelt en maar gelaten ondergaan wat er allemaal gaat komen. En blijft die vraag in mijn achterhoofd: "Ik heb ooit veel verloren op de beurs, is dit het moment om langetermijn in te stappen om deel van die verliezen eindelijk weeer goed te maken?".
