Mondkapjes, die moeten we gaan dragen. Dus ik pieker me rot of ik hier aan mee ga doen.
Het is toch wat die Corona. Toen het begon begin maart werden we behoorlijk bang gemaakt. Of in ieder geval dat was mijn interpretatie. Ik ben te zwaar maar sport wel 4 á 5 keer per week en probeer redelijk gezond te eten alhoewel dat niet altijd even goed lukt. Drinken doe ik al heel lang niet meer. Maar toch, ik dacht in die eerste periode dat als ik Corona zou krijgen ik een heel grote kans had dat ik zou sterven. En het ging eindelijk de goede kant met me op. Dat voelde wel erg zuur. Ik ben er nu dik een half jaar later nog niet helemaal uit maar heb het idee dat ik een heel grote kans heb dat ik er alleen ziek van wordt, maar hoop dat niet te ervaren. Better safe than sorry.
Ik het begin toen we een 'intelligente' lockdown hadden (waarom gebruiken we zoveel Engels in Nederland als we weten dat veel mensen daar problemen mee hebben en we iedereen moeten bereiken) en alle sporten verboden waren vond ik het wel belangrijk om te blijven sporten en bewegen. Dus met diverse mensen lange wandelingen gemaakt en drie keer per week op mijn 15 jaar oude herenfiets gestapt en een rondje van kleine anderhalf uur gemaakt. Stevig doortrappen en een kleine berg bedwingen (Pyramide van Austerlitz). Ik raakte alleen in de stress van alle wielrenners en mountainbikers die naast elkaar bleven rijden als je ze tegemoet reed terwijl daar zo op gehamerd werd. Nu weten we wel dat de kans dat je op die manier besmet raakt uitermate klein is.
Langzaamaan ging het weer beter in Nederland en werd het leven weer iets normaler. Alhoewel we afstand moesten houden en veel de handen wassen. Daar heb ik me goed aan gehouden. En het niet even kunnen huggen van mensen is wel een aderlating. Zeker voor mij, die als single door het leven gaat en toch wel behoefte heeft aan warmte en fysiek contact. Maar zelfs een hug in de buitenlucht is redelijk veilig ben ik achter gekomen dus die actie voer ik dan nu met een aantal mensen weer uit die ik vertrouw en vooral die ik graag even vasthoudt.
En toen liepen de Corona aantallen weer op en zag je al weken aankomen dat er ingegrepen zou worden. Had moeten worden ook, maar op een of andere reden durfde men dat nog niet en hebben ze op dat gebied vind ik een steekje laten vallen. En dan is daar ook tijdens de persco van Rutte de mededeling dat mondkapjes verplicht worden. Dat kan nog wel een hele tijd duren i.v.m. juridische haalbaarheid maar de druk ligt er wel op. En ik zie in mijn omgeving en in de winkels heel veel mensen met mondkapjes lopen. En dat geeft toch een soort van groepsdruk. Maar daar geef ik nog niet aan toe.
Niet medische mondkapjes helpen die wel?
Want ik heb er wel het een en ander over gelezen. En de overheid heeft steeds gezegd dat die 'niet medische' mondkapjes niet echt zin hebben. En nu moeten we er aan. Het is wel een beetje bevreemdend allemaal. Wat ik er in ieder geval van begrijp is dat het je totaal niet beschermd maar dat het er wel voor zorgt dat als jij het virus hebt je het wat moeilijker verspreid. Er is iets voor te zeggen.
Maar als ik dan zie hoe de mensen met die kapjes omgaan vraag ik me af of dat niet veel gevaarlijker is. Ik zie mensen een openbaar gebouw inlopen en hun mondkapje uit hun (jas)zak halen en dan op hun gezicht zetten. Als ze dan weer naar buiten gaan zetten ze het niet medische mondkapje weer af en dat herhaalt zich in het volgende gebouw. Dat mondkapje zit dus potentieel vol besmetting en de mensen zitten dan steeds aan hun gezicht. Dat lijkt me gevaarlijk en die mondkapjes zijn dus, wat mij betreft, vooral een schijnveiligheid en geven een accent op de actualiteit.
Wat wijsheid is zal de toekomst wel uitwijzen. Mondkapjes, ik draag ze nog niet maar ben wel voorzichtig en volg wel de richtlijnen zoals de anderhalve meter afstand en het veelvuldig handen wassen.
Ik wens u veel sterkte en gezondheid en dat we maar goed door deze periode komen.
