Dat deed ik vroeger regelmatig. Volgas 's avonds laat of in de nacht over de A2 vanuit Amsterdam richting huis. En dan Creep keihard uit de speakers.
Heerlijk was dat. En dat kon toen nog want trajectcontroles bestonden nog niet. En rond die tijd was de kans dat je politie tegenkwam nihil. Het was de tijd dat ik nog in 'de reclame' werkte. De gouden tijden. Het kon allemaal niet op. Ik heb mijn ogen toen uitgekeken wat er allemaal kon. Zelfs de secetaresses hadden een auto van de zaak. Er waren altijd wel uitbundige feesten. En woensdagavond moesten we met de brandmanagers van Philip Morris stappen in Amsterdam. We waren jong en wisten niet beter.
Het was de tijd dat er zoveel geld was dat er vaak verwennerijen waren voor relaties. Zoals die keer, ook met Philip Morris, dat ze 350 relaties hadden uitgenodigt voor een weekendje naar de Formule 1 in Spa, België. Wat was dat een waanzinnig evenement. Ik reed mee met een vrouwelijke account manager die me gelijk al waarschuwde dat ik wel mijn handen thuis moest houden. Ik stond met mijn oren te klapperen. Ik als brave borst gedroeg me altijd wat vrouwen betreft voorbeeldig. Maar merkte altijd wel aan die vrouwen hoe mannen vaak met ze omgingen. Te triest voor woorden eigenlijk. Anyway, aangekomen in Spa sliepen we in een hotel dicht bij het circuit. We hadden allemaal een fantastisch mooie kamer. 's Avonds was er een groot diner met feest dat tot in de puntjes verzorgd was. Het eten was voorteffelijk en de drank in overvloed. De volgende ochtend vertrokken we met het hele gezelschap naar het circuit waarbij ze een gebouw vlak na Eau Rouge, de wereldberoemde bocht, hadden afgehuurd. Dat pand had een heel groot balkon waarop we uitkeken op het uiteinde van die bocht. Terwijl de champagne en de kaviaar en zalm werden uitgedeeld begon de race. Al in het begin was er een zware crash waarbij een van de coureurs knetterhard de vangrails inreed. De dames schrokken zich helemaal lam en waren er een beetje overstuur van. Maar gelukkig stapte de coureur ongedeerd uit. Wat niet altijd het geval was in die tijd.
En zo heb ik nog meer mooie gebeurtenissen meegemaakt. Ook de samenwerking op een ander bureau met Japanners, we hadden Nissan Europe als klant, was onvergetelijk. Toen 2 Japanners afscheid namen om terug te gaan naar Japan hebben we afscheid van ze genomen in een echte Japanse karaokebar in Amstelveen. Samen met alle drank denk je dan een goede zanger te zijn en ik heb mijn longen eruit gezongen. Heerlijk was het. In die periode hebben we ook nog rond de introductie van de 
Nissan Primera deze getest in Duitsland samen met concurrerende modellen. Dat was een weekend feesten en scheuren. Hele goede herinneringen aan. Zaterdagavond reden we de bergen in om te eten bij een lokaal restaurant waar alleen maar de gegoede Duitsers kwamen. Het stond vol met dure BMW's, Audi's en Mercedessen. En als je dan als toetje een optreden van een buikdanseres krijgt dan kan het feest niet meer stuk. En toen al frappant om te zien dat de goed gevulden en volgedronken Duitsers gewoon in hun auto stapten om weer de berg af te rijden. En langzaam deden ze dat niet. Nee, dat waren echt andere tijden maar het was wel leuk.
Anyway, in die tijd kwam ook dat nummer Creep uit van Radiohead. En altijd als ik 's avonds laat naar huis reed zette ik dat nummer keihard op en was dan snel weer thuis. Gezond en verstandig was het allemaal niet, enorm gezellig wel. Die tijden komen nooit meer terug.
